کد مطلب:25895 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا كتاب آسماني حضرت موسي و عيسيغ را تورات و انجيل نام نهادهاند؟

تورات در اصل يك لغت عبري، و به معناي قانون، شريعت، تعاليم و...ميباشد.( ر.ك: التحقيق في كلمات القرآن الكريم، حسن المصطفوي، ج 1، ص 403، مؤسسة الطباعة و النشر وزارة الثقافة والارشاد الاسلامي. ) از آن جا كه كتاب آسماني حضرت موسيغ نيز مشتمل بر قوانين و تعاليم الهي بوده، و بيانگر شريعت آن حضرت است، لذا به آن تورات گفته شده است.

انجيل در اصل كلمه يوناني و به معناي بشارت است و چون كتاب آسماني حضرت عيسيغ به سعادت، بهشت و خير دنيا و آخرت بشارت داده است، به آن انجيل (يعني بشارت و مژده) گفته شده است(ر.ك: همان، ص 158. ) افزون بر آن اين كتاب آسماني بعد از حضرت عيسيغ بشارت و مژدة ظهور پيامبر خاتمرا داده است.

ضمناً تذكر اين نكته ضروري است كه قرآن موجود در دست ما، همان قرآن اصلي و كلام خداست كه بر پيامبر گرانقدر9 نازل، و زير نظر آن حضرت جمعآوري و به صورت كتاب درآمده، و بدون كم و زياد به دست ما رسيده است; زيرا نگهباني از آن را خود خداوند متعال به عهده گرفته است; إنّا نحن نزّلنا الذّكر و إنّا له لحَفظون; (حجر، 9) ما قرآن را نازل كرديم و به طور قطع نگهدار و حافظ آنيم. ولي تورات و انجيل فعلي اين گونه نيستند. شواهد تاريخي و ادلة ديگر نشان ميدهد كه تورات و انجيل اصلي از بين رفته و فقط قسمتهايي از آن دو كتاب آسماني را پيروان حضرت موسي و عيسيمدتها بعد از وفات آنها نوشتهاند كه آن هم متأسفانه با خرافات فراوان آميخته شده است; بنابراين، تورات و انجيل فعلي مجموعة كتب تاريخي است كه به وسيلة يهوديان و مسيحيان نوشته شده; نه اينكه كتاب آسماني حضرت موسي و عيسي باشند.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 421 ـ 425، دارالكتب الاسلامية. )

1. زبور نام كتاب آسمان حضرت داوودغ است كه نام آن در آية 163 سورة نسأ و 106 انبيا و 55 بنياسرائيل آمده است.

براي زبور چند معنا بيان كردهاند كه از آن جمله است:

الف. هر كتابي كه داراي نوشتهاي محكم باشد;

ب. هر كتاب آسماني كه وقوف و احاطه بر آن دشوار باشد;

ج. نام كتابي است كه فقط داراي احكام عقلي باشد و از احكام شرعي سخن نگويد.

از آن جا كه در حال حاضر، اثري از زبور حضرت داوودغ در ميان نيست ـ البته به جز كتابي كه هم اكنون در انجيل وجود دارد به نام زبور يا مزامير خوانده ميشود و به داوودغ نسبت داده شده است كه بر اثر تحريف انجيل نميتوان زبور موجود در آن را به پيامبر الهي نسبت داد ـ به همين جهت نميتوان دربارة علت نامگذاري آن نظر قطعي داد.

البته با توجه به معناي لغوي كه اهل لغت براي زبور ذكر كردهاند، ممكن است چنين نتيجه بگيريم از آن جا كه كتاب حضرت داوودغ داراي متني مستحكم و دشوار بوده و داراي احكام شرعي هم نبوده است و در آن به احكام و مسائلي عقلي پرداخته شده بود، زبور ناميده شده است.( ر. ك: مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهاني، ص 377، نشر دارالقلم، دمشق / قصص قرآن، صدرالدين بلاغي، ص 374 و 375، نشر اميركبير. )

2. صحف: صحف در قرآن كريم، به حضرت ابراهيم و موسي: نسبت داده شده است. (نجم، 36); (اعلي، 19) صحف جمع صحيفه است كه در قرآن، به معناي لوح و يا صفحهاي است كه چيزي بر آن مينويسند. شايد به اين جهت كه آن چه بر ايشان نازل ميشده است، در الواح و صفحات جداگانه نوشته شده بوده و هر كدام از ديگري مجزّا بوده، آن را صحف ناميده باشند، چنانكه در روايتي از پيامبر9 وارد شده است كه فرمود: بر ابراهيم ده كتاب نازل شده است.( تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 26، ص 406، نشر دارالكتب الاسلامية. )